روزای غم انگیز

نازگل مامان

دردونه بابا

چقدر تلخ روزهایی که هستی و ما حضورت را در کنارخودمون حس نمیکنیم

چ سرده روزهای سیزدهم بهمن و چه سردتر اطاق تو وقتی که تو انجا نیستی

عروسک قشنگم چقدر دلتنگ چشمان قشنگت هستیم

وقتی تنها یک شیشه بین ما و توفاصله است چقدر احساس میکنیم که فاصله ها زیاده

وقتی که تو بیمارستانی و ماخانه چقدر سقف اطاق روی شانه هایمان سنگینی میکنه و لحظه ها کشدار میشه

عزیز دلم،دختر قشنگم کاش زودتر زردی شما خوب بشه و باز چراغ خانه و دلمان را روشن کنی